1963 yılı. Mayıs ayının son günleri… Dört asker aynı gece Ankara’da başlayacak olan askeri darbenin İstanbul ayağında, darbeyi İstanbul Radyosu’ndan anons etmeyi planlamaktadır. Hepsi de güçlü bir anons sonucunda darbenin başarılı olacağından emindir. Ama sivil hayatın ve tesadüflerin görünmez gücünü hesaba katmamışlardır. “Konunun tüyler ürpertici ciddiyetine rağmen, Coşkun işin içine absürt öğeler sokuyor ve bu iki durumu ustalıkla dengelemeyi başarıyor.” — Jay Weissenberg, Variety 1963, last days of the month May. A group of military officers has planned a coup d’état in Ankara. Meanwhile in Istanbul, their conspirators have undertaken the mission of taking over the Istanbul Radio Station and making a formal announcement. But nothing goes according to plan; a number of obstacles and their own inefficiency intervene. “Despite the deadly seriousness of the enterprise, Coşkun introduces comically absurdist elements (…) then expertly balances the two moods on a razor-thin edge.” — Jay Weissenberg, Variety